Kita sebenarnya lebih gembira menyambut 1 Januari daripada 1 Muharram.

Kita sebenarnya lebih tau apa itu 14 Februari daripada 12 Rabiulawal.

Kita sebenarnya lebih membesarkan hari Sabtu n Ahad daripada hari Jum'at.

Kita sebenarnya lebih khusyu' mndngar lagu daripada mendengar Azan.

Kita sebenarnya lebih suka bergadang, tidur, nonton TV daripada shalat dan mengaji

Kita sebenarnya lebih tahu tentang artis pujaan kita daripada nama-nama Nabi.

Kita sebenarnya lebih suka menyebut hy atau hi daripada Assalamu'alaikum.

Kita sebenarnya lebih suka menyanyi daripada berwirid atau bertahmid

Kita sebenarnya lebih suka memuji manusia daripada ALLAH yaitu Pencipta kita sendiri.

Kita sebenarnya lebih suka membaca majalah hiburan daripada buku agama.

Kita sebenarnya lebih suka ke konser, karaoke daripada ke ceramah agama.

Kita sebenarnya lebih suka memaki, ngumpat orang daripada menasehati mereka.

Kita sebenarnya lebih suka mencarut, daripada menyebut Masya ALLAH.

Kita sebenarnya lebih suka kemungkaran daripada membuat kebaikan.

Kita sebenarnya lebih bangga dengan kejahilan kita daripada bersyukur dgn keimanan kita

Kita sebenarnya lebih cintakan dunia daripada urusan akhirat.

Tetapi bila orang tanya arah tujuan kita, kita pasti akan jawab bahwa...

Kita sebenarnya ingin menuju ke Syurga daripada ke Neraka.

Layak kah kita dengan Syurga milik ALLAH Subhanahu Wa Ta'alah... jika kita tetap berada dalam kemunkaran/kemaksiatan?

Semoga menjadi bahan renungan kita~